หลังจากเทศกาลส่งความสุขผ่านกันไปเมื่อช่วงวันหยุดปีใหม่ และเด็กๆ ได้ส่งมอบความสุขเป็นต้นกล้าไม้ผลไปแล้วเมื่อช่วงต้นเดือนมกราคม

           ก็ได้เวลาของฤดูแล้งเต็มขั้น เพราะเมื่อฝนไม่ตกยาวๆ มาระยะหนึ่ง น้ำที่เคยถูกดินอุ้มไว้และเลี้ยงให้ต้นไม้ออกใบเขียวชอุ่ม ก็ต้องหมดลงเป็นธรรมดา ต้นไม้ส่วนใหญ่ในพื้นที่จำเป็นต้นสลัดใบทิ้ง กอปรกับดอกไม้ที่ได้รับการผสมพันธุ์จากแมลงเมื่อครั้งหน้าฝน ได้เวลาที่จะเป็นลูก เป็นเมล็ด เพื่อหวังจะกระจายพันธุ์ของตนเองต่อไป

           เวลานี้...ที่หมู่ 3 อ.สวนผึ้ง บ้านของเด็กๆ ในโครงการศึกษาธรรมชาติโดยศิลปวิธี เมื่อมองไปรอบๆ ชุมชนก็จะเห็นต้นไม้โกร๋นๆ บนภูเขา และเมล็ดน้อยๆ ที่อยู่ตามยอดกิ่ง เท่านั้น ใบไม้เหลืองๆ ร่วงหล่นแผ่กระจายเต็มพื้นดิน จนเห็นเป็นสีเหลืองคลุมภูเขาไปทุกที่ เด็กๆ จึงเริ่มเร่งลงมือปฏิบัติการลำดับต่อมา...กะ...เพาะเมล็ด

วันเสาร์หนึ่งในเดือนกุมภาพันธ์ เด็กๆ ในหมู่บ้านสังกัดโรงเรียนสินแร่สยาม จำนวน 20 กว่าคน จึงเดินเสาะหาต้นไม้ใหญ่ที่ออกเมล็ดแล้ว โดยตั้งเป้าหมายที่จะเก็บมาเพื่อเพาะ ในพื้นที่เพาะชำและอนุบาลกล้าไม้ (จากปฏิบัติการกู้กล้า) ในมูลนิธิฯ เพื่อให้ต้นไม้นั้นมีโอกาสที่จะดำรงเผ่าพันธุ์ของมันต่อไปได้จริง            ครั้งนี้ เป้าหมายของเด็กๆ คือ ต้นมะค่าโมง ตีนเขากระโจม เด็กๆ เห็นแล้วว่าฝักของต้นมะค่าโมงออกอยู่เต็มต้น ฝักจำนวนหนึ่งได้ร่วงหล่นแตกกระจายเผยให้เมล็ดมะค่าโมงข้างใน และอีกมากที่กระจายอยู่รอบๆ โคนต้น เด็กๆ จึงเก็บเมล็ดเหล่านั้นใส่ลงในตระกร้าที่เตรียมไว้ แต่ข้างบนต้นยังมีอีกมากที่น่าจะเก็บไปด้วย บ้างจึงลองใช้หนังสติ๊กที่เตรียมมา ยิงให้ถูกฝักเพื่อให้หล่น แม่นบ้าง ไม่แม่นบ้าง หลายคนจึงเสนอวิธีใหม่ ปีนขึ้นต้นเลยดีกว่า! (แล้วครั้งนี้ ก็ได้เห็นฝีมือปีนต้นไม้ของเด็กๆ ที่ช่ำชองกันมาก) ...เป็นดังที่ตั้งใจ ฝักจำนวนมากก็ถูกปลิดลงมา เด็กอีกหลายคนที่รออยู่ข้างล่างก็งัดแงะ เอาเมล็ดออกมาใส่ตระกร้า และนำกลับมาที่มูลนิธิฯ เพื่อเตรียมเพาะกล้าต่อไป และเตรียมวางแผนสำหรับปฏิบัติการครั้งหน้า เพื่อรับมือกับไฟป่าที่เริ่มๆ เกิดขึ้นบ้างแล้ว