ค่าย 3 ของโครงการคีแคมป์ รุ่น 4 หลักสูตรทรวงศึกษา
วันพุธที่ 5 - วันอังคารที่ 11 พฤษภาคม 2553
ณ โรงแรมพระนครนอนเล่น

หลังจากเมื่อกลางปีที่แล้ว ได้เด็กๆ เข้าร่วมโครงการคีแคมป์ รุ่น 4 มา พาไปค่าย 1 รู้จักธรรมชาติ เปิดรับ เห็นความจริง ความงามที่อุทยานแห่งชาติทุ่งแสลงหลวง พอต้นปี 2553 พาไปค่าย 2 รู้จักธรรมชาติทางทะเลและเตรียมพร้อมเด็กๆ ในแบบฉบับ "วิ่งเข้าหาความรู้ด้วยตัวเอง" ให้ได้ ก่อนที่จะไปฝึกงานกับมาสเตอร์ ต่างๆ จนเด็กๆ ปิดเทอมใหญ่ มีนาคม-พฤษภาคม เด็กๆ ก็ไปฝึกงานกับมาสเตอร์ตามประเด็นที่ตนเองสนใจ และพอถึงต้นเดือนพฤษภาคมที่ผ่านมา ก็ถึงวาระที่จะพบกันอีกครั้งเพื่อแลกเปลี่ยนเรียนรู้ในสิ่งที่แต่ละคนได้ไปเจอะเจอ ได้รับประสบการณ์กันมาคนละอย่างสองอย่าง

ค่ายที่ 3 นี้ 5-11 พฤษภาคม นัดพบกันเฉพาะน้องๆ ที่ไปฝึกงาน ส่วนใครที่ไม่สะดวกไม่ได้ไปฝึกงานก็ไม่มีอะไรจะมาแลกเปลี่ยนกันได้ก็เว้นค่ายนี้กันไปก่อน รวมพลกันได้ ประมาณ สิบคนนิดๆ ก็ตั้งวงสนทนากัน โดยมีทั้งลุงอ๋อย พี่โอ๊ค พี่ๆ ทีมคีแคมป์ และพี่ๆ ทีมสวนผึ้ง ร่วมวงถามไถ่น้องๆ กันไป ณ ห้องขาว ชั้น 1 ของโรงแรมพระนครนอนเล่น เห็นเวลาที่วางไว้ว่า 7 วัน อาจสงสัยว่ามีอะไรคุยกันเยอะแยะ กิจกรรมที่ร่วมกันทำใน 7 วันนี้ มีหลากหลาย เพราะการถอดเอาประสบการณ์ ความรู้สึก มาเป็นความรู้ อาจจะต้องผ่านการขลุกขลิกหลายๆ อย่าง ไม่ใช่แค่นั่งคุยกันอย่างเดียว การไปนั่งเรือดูตลาดน้ำ ก็เป็นอีกช่วงเวลาหนึ่งที่ได้เห็นอะไรใหม่ๆ แล้วอาจทำให้เกิด "ปิ๊งแว่บ" ขึ้นได้ หรือการไปเขียนจดหมายถึงตัวเองในอดีต และในอนาคต ที่ห้องสมุดแห่งชาติ เป็นบรรยากาศใหม่ที่อาจจะช่วยให้เกิดการเข้าถึงเข้าใจตนเองอีกรูปแบบหนึ่ง หรือการเล่นเกมสนุกๆ บางอย่างก็เป็นการผ่อนคลายอิริยาบถที่ดี แต่ที่ขาดไม่ได้ก็คือการทำสมุดรวบรวมประสบการณ์ ประวัติศาสตร์ ความคิด ความรู้สึก ความรู้ใหม่ ของตนเองจากช่วงเวลาของการฝึกงานมา รวมกันเป็นเล่มๆ นี่คือ ผลงานที่ได้กลับไปจากค่ายครั้งนี้ ทุกๆ เย็นหลังทำกิจกรรมอะไรต่างๆ กันแล้ว ก็มักจะเป็นช่วงเวลาของการตั้งวงสนทนาสรุปการเรียนรู้กัน จนกระทั่งเย็นวันที่ 5 ที่พี่โอ๊คเอ่ยถึงประสบการณ์ ความรู้ที่ได้มา เห็นและได้รับแรงบันดาลใจจากบรรดามาสเตอร์ที่เราได้ไปฝึกงานด้วย ก็ได้แล้ว แล้วถ้าเราจะเป็นคนทำบ้าง แต่ละคนคิดว่าจะทำอะไรที่เป็นประโยชน์ให้กับธรรมชาติได้บ้าง โดยนับจากวันนี้ บทบาทของพี่ๆ คีแคมป์ที่ได้นำพาน้องๆ มาจน ถึงวันนี้ก็จะลดบทบาทลงเรื่อยๆ นับจากวันนี้ไป สิ่งที่น้องๆ คิดจะทำ ก็จะกลายเป็นความคิดหลัก แทนที่จะมาทำตามที่พี่ๆ บอกหรือพี่ๆ พาไปทำเหมือน อย่างที่ผ่านมา ก็จะต้องชวนพี่ๆ เพื่อนๆ ไปทำ (ประโยชน์) แทน วันรุ่งขึ้นจึงเป็นเหมือนวันระดมความคิดใหญ่ของเด็กคีแคมป์ รุ่น 4 มีพี่ๆ ร่วมแจมบ้างเป็นครั้งคราว จนได้ 'ไอเดีย' หนึ่งขึ้นมา แม้จะยังไม่ได้ดีที่สุด แต่ก็ได้เรียนรู้ ตกบ่าย พลังของน้องๆ ก็เริ่มมา แผนงานไม่เป็นไร ว่ากันได้ แต่มันต้องออกไปหาเงินแล้ว ว่าแล้ว น้องๆ ก็ชวนกันออกไปที่ ถ.ข้าวสาร ยืนร้องเพลง อธิบายสิ่งที่ตัวเองจะทำให้นักท่องเที่ยวที่เดินผ่านไปมาได้ฟังกัน บางคนเข้ามาถามไถ่ บางคนเข้ามาแล้วก็ยื่นเงินให้ เย็นวันนั้น กลับมาแล้วนับเงินได้รวมกัน 600 บาท เป็นขวัญถุง ว่าถ้าคิดทำ ทำจริง ก็ทำได้เหมือนกันนะ ค่ำวันนี้ มีแขกรับเชิญพิเศษ คือ พี่ก๋วย แห่งมะขามป้อมฯ องค์กรเพื่อนสนิทกับกระต่ายมาช้านาน พี่ก๋วยช่วยมาวิเคราะห์ สังเคราะห์ ตบๆ เกาๆ เขย่าๆ โครงการของน้องๆ ให้ ประโยคแรกที่พี่ก๋วยเอ่ยขึ้นเมื่อได้ฟัง และได้คุยกับเด็กๆ หลังจากแนะนำตัวกันแล้ว ก็คือ "อยากให้พี่พูดแบบฮาร์ดคอร์ หรือ ซอฟท์ๆ ดี" อืม...ทำเอาหลายคนเริ่มอึ้งตะลึงตึงๆ กันเล็กน้อย พี่ก๋วยเห็นสีหน้า ก็เลยว่า "ซอฟท์ๆ ละกันเนอะ" กำลังใจเด็กหดเล็กอยู่แล้วก็กลับมาพองได้อีกหน่อย พี่ก๋วยว่าด้วยการทำโปรเจคต์ก็เหมือนพระพุทธเจ้าบอกถึงอริยสัจ 4 ทุกข์ ก็คือ ปัญหาา สมุทัย ก็คือ เหตุแห่งปัญหา ที่มาที่ไป นิโรธ ก็คือ สภาพที่ต้องการจะเป็น ก็คือ พ้นจากปัญหา และมรรค ก็คือ วิธีการไปสู่ทางออกของปัญหา นั้น ... แต่ทั้งนี้ทั้งนั้น การคิดทำโครงการใดโครงการหนึ่ง สิ่งที่ต้องการที่สุด คือ ความอยาก ของคนทำ หรือ PASSION หรือ ความมุ่งมั่นที่จะไปสู่ผลสัมฤทธิ์ของการแก้ปัญหานั้นจริงๆ ว่าตามศัพท์ของวัยรุ่น ก็อาการ "อิน" กับสิ่งนั้นบ้าง อะไรบ้าง

อันนี้ก็ยังคงต้องติดตามความเคลื่อนไหวกันต่อไป ที่ http://keyinthemoon.exteen.com