ค่าย “กระต่ายตื่นตัวกับมูลนิธิกระต่ายในดวงจันทร์ ครั้งที่ 13”
ตอน “กระต่ายผจญภัย...ตะลุยถิ่นภูเขาไฟ”
ณ อีสานใต้ (นครราชสีมา – บุรีรัมย์)
วันจันทร์ที่ 20 – วันศุกร์ที่ 24 เมษายน พ.ศ. 2552 (5 วัน 4 คืน)

            และแล้วค่ายกระต่ายตื่นตัวฯ ก็เปิดพื้นที่การเรียนรู้ธรรมชาติใหม่อีกพื้นที่แล้ว
ครั้งนี้ กับกิจกรรมเรียนรู้ธรรมชาติในอีสานใต้ เด็กๆ ได้ไปรู้จักกับภูเขาไฟในประเทศไทย
ของแท้ ของจริง ที่ใครหลายคนอาจไม่เคยรู้มาก่อนเลยว่า ประเทศไทยก็มีภูเขาไฟโบราณ
ที่ดับไปแล้วหลายแสนปี อย่างครั้งนี้ ณ วนอุทยานเขากระโดง จ.บุรีรัมย์
แต่ก่อนที่เด็กๆ จะได้เดินทางไปสัมผัสภูเขาไฟโบราณจริงๆ ก็ต้องมีการฟิตเตรียมความพร้อมร่างกาย
กันซะก่อน เด็กทั้ง 20 คน หญิงชาย วัยประถม จากเมืองหลวง มุ่งหน้าไปสู่ สนามมวกเหล็กเอทีวี
ที่อ.มวกเหล็ก ติดกับเขตแดนจ.นครราชสีมา (คือว่า กลางวันทำกิจกรรมที่มวกเหล็ก แต่กลางคืนไปนอนที่โคราช
ซึ่งจริงๆ แล้ว ห่างกันแค่ สะพานข้ามคลอง...อืม ตื่นเต้ลลล) ที่สนามมวกเหล็กเอทีวี เด็กๆ ต้องผ่านด่าน
กิจกรรม 5 ฐาน แต่ละฐานฝึกทักษะการใช้ร่างกายทุกส่วน ตั้งแต่ มือ แขน ขา เท้า การยกร่างกาย
การทรงตัว เลี้ยงสมดุลร่างกาย และฐานที่ 6 ที่แสนจะตื่นเต้น (อีกแล้ว) คือ การไปล่องแก่ง

            และจบสุดท้ายด้วยการเล่นน้ำริมลำธาร ลองสังเกตหินที่อยู่ในลำธาร กับความมนกลมของก้อนหิน
(ทำไมถึงเป็นเช่นนั้น) หินในแต่ละพื้นที่ บ่งบอกอะไรกับเด็กๆ ได้บ้าง พื้นดินกับต้นไม้ ของแถบอีสานใต้
เป็นยังไง และการไปเยี่ยมเยียนถิ่นเพาะปลูก การทำเกษตรแบบผสมผสาน ตามวิถีของพ่อคำเดื่อง ภาษี
ปราชญ์ชาวบ้าน แห่งชุมชนแคนดง จ.บุรีรัมย์ เด็กๆ ได้ไปเรียนรู้วิถีชีวิตของคนไทยอีสานที่มีความสุข
อย่างเรียบง่าย พ่อกับแม่ที่เป็นเกษตรกรต้นแบบ พาเด็กๆ ไปเลี้ยงควาย การจับปลาในนา การเก็บผัก
ผลไม้ และเลี้ยงเป็ดไก่ เดินไปทางไหน ก็สามารถหาของกินเลี้ยงชีพได้ สัมผัสถึงวิถีชีวิตที่ธรรมชาติกับมนุษย์มี
ความสัมพันธ์อย่างเกื้อกูลกัน ไม่ต้องพึ่งพาปัจจัยที่เรียกว่า "เงิน" เลย ความสุขมันจริงแท้อย่างนี้นี่เอง
เด็กหลายคนได้ลองทอเสื่อ อ้อ...มีบ้านของพ่อสมาน เกษตรกรต้นแบบที่อยู่แบบไม่มีไฟฟ้าใช้ด้วย
ซึ่งยังความแปลกใจให้พี่ๆ ว่า เด็กๆ สนุกสนานและอยู่ได้อย่างไม่รู้สึกถึงความลำบากขาดแคลนเครื่องอำนวย
ความสะดวก (ทั้งๆ ที่เดือนเมษายน ช่วงที่เราไปกันนี่ อากาศร้อนสุดๆ) ทำให้เห็นอย่างหนึ่งว่า เด็กๆ กับ
ผู้ใหญ่นี่ ความรุงรังและการยึดติดน้อยมากกว่ากันเยอะเล้ยยยย นอกจากนี้ การที่เค้าได้สัมผัสวิถีชีวิตที่ละเมียด
ละเอียดอ่อนแล้วสนุก(ถ้าเป็นผู้ใหญ่อาจใช้คำว่าสุข) ในวันนี้ เมื่อเติบใหญ่เด็กๆ จะมีภูมิคุ้มกันความลำบาก
และเรียนรู้ปรับตัวกับชีวิตใหม่ๆ ได้ในทุกรูปแบบ (ผู้ใหญ่หลายท่านเกริ่นนำความลำบากของอนาคตที่จะเกิด
ขึ้นให้ฟังบ่อยซะจนคิดว่าต้องสอนให้เด็กๆ (รวมถึงตัวเราเองด้วย) ได้รู้จักฝึกปรับตัวให้เข้ากับสภาพแวดล้อม
มากกว่าที่จะปรับสภาพแวดล้อมให้เข้ากับตัว มิเช่นนั้น ความทุกข์จะบังเกิด...เฮ้อ!)