ค่าย “กระต่ายตื่นตัวกับมูลนิธิกระต่ายในดวงจันทร์ ครั้งที่ 14”
ตอน “หมู่บ้านกระต่ายพอเพียง”
ณ ป่าเขากระโจม เทือกเขาตะนาวศรี อ.สวนผึ้ง จ.ราชบุรี
วันจันทร์ที่ 4 – วันศุกร์ที่ 8 พฤษภาคม พ.ศ. 2552 (5 วัน 4 คืน)

          กระต่ายพอเพียงกับป่าต้นน้ำเขากระโจมครั้งนี้ เด็กๆ ตะลุยในถิ่นเกิดของเหล่าพี่เลี้ยง ซึ่งต้องบอกว่า
เป็นความถนัดของพี่เลี้ยงที่จะทำกิจกรรมไปทุกที่ในธรรมชาติ ได้สนุกกับการเรียนรู้ธรรมชาติแบบถึงกึ๋น
เลยทีเดียว ถึงแม้ว่าการจัดกิจกรรมในพื้นที่จะนับเป็นครั้งที่หลายสิบของพี่เลี้ยง แต่ธรรมชาติที่มีความ
เปลี่ยนแปลงในแต่ละฤดู ในแต่ละปี ไม่เคยซ้ำเดิม ก็ทำให้กิจกรรมการเรียนรู้ของเด็กต้องคิดพัฒนา
ความแปลกใหม่อยู่เรื่อยๆ เด็กบางคนในค่ายครั้งนี้ มาซ้ำเดิมในพื้นที่เดิม มากกว่า 1 ครั้ง
กับลำห้วยสายเดิม แต่กับเพื่อนคนใหม่ กับกิจกรรมบ้างใหม่บ้างเก่า ก็จะเกิดรายละเอียดในมุมมอง
มากขึ้น กิจกรรมเปิดตัวกับลำห้วย (ที่พี่ๆ เรียกกันเองว่า) แฟรงกี้ (เป็นชื่อคนรู้จักที่อาศัยอยู่ในละแวก
ลำห้วยดังกล่าว) น้ำใส ไหลเย็น และระดับน้ำที่ไม่มากไป ไม่น้อยไป ทำให้เด็กเล่นได้อย่างรู้สึกปลอดภัย
และหินกลมมนที่ไม่บาดเท้า แม้จะวิ่งไล่จับกันก็ตาม การให้เด็กๆ ได้สัมผัสถึงแหล่งน้ำ ที่พี่ๆ จะบอกว่า
เป็นช่วงกลางของลำน้ำที่มีต้นกำเนิดมาจากภูเขาลูกที่เราจะขึ้นไปกันในวันต่อไป
และไหลรวมไปเป็นปลายน้ำสายใหญ่ที่เรียกว่าแม่น้ำแม่กลอง น้ำในลำห้วยนี้ ยังคงใสสะอาด และ เป็นน้ำ
ที่ชาวบ้านได้พึ่งพิงอาศัยในการอุปโภคบริโภคกันอยู่มาตั้งแต่เก่าก่อนจนถึงปัจจุบัน (แต่ไม่แน่ว่า เมื่อรีสอร์ท
ที่เพิ่มขึ้นชนิดที่เรียกว่า 5 รีสอร์ทในสัปดาห์เดียวอย่างที่เป็นอยู่นี้ จะทำให้เกิดความเปลี่ยนแปลง
ไปในทิศทางที่น่าเป็นห่วงมากน้อยแค่ไหน)

            การผจญภัยกางเต็นท์ ทำกับข้าวกินเอง บนยอดเขาที่สูงที่สุดในละแวกที่เรียกว่า "เนินพัน" (พันกิโลเมตรจากระดับน้ำทะเล) และสามารถมองข้ามไปเห็นดินแดนป่าเขียวขจีของฝั่งพม่า ซึ่งพอมองกลับมาฝั่งไทยก็ผิดกันลิบลับ กับอากาศที่เย็นยะเยือกในตอนกลางคืน ก็ทำให้เด็กหลาย
คนแปลกใจกับอากาศหนาวในช่วงหน้าร้อน และการเรียนรู้ภูมิประเทศของเทือกเขาในละแวกนี้ ทำให้เด็กๆได้
หินเขี้ยวหนุมานกลับไปเป็นของฝากกันอยู่ถ้วนทั่ว แม้ในกิจกรรมครั้งนี้จะเจอฝนบ้าง แต่ไม่ค่อยเป็นอุปสรรค
ต่อการเรียนรู้ของเด็กเท่าไหร่นัก กับการเรียนรู้เรื่องวิถีชีวิต

             เด็กๆ ได้ไปพักบ้านพี่เลี้ยง (ตามวิถีของชาวกะเหรี่ยง) กินและอยู่แบบกะเหรี่ยง น้องๆ หลายคนได้รู้ว่า ที่บ้านพี่ๆ ไม่สะดวกสบายเหมือนอย่างบ้านของเด็กๆ ที่กรุงเทพฯ แต่พี่ๆ ก็ไม่ได้หยุดสนใจเพียงแค่ความเป็นอยู่ที่ลำบาก แต่หันมาให้ความสนใจกับการพัฒนาศักยภาพตนเองและการอยู่ร่วมกับธรรมชาติพอดีๆ ไม่ต้องมีมากก็อยู่อย่างมีความสุขได้ ส่วนเด็กๆ ก็ได้เรียนรู้ว่าตนเองมีโอกาสที่ดีมากและสามารถเลือกที่จะอยู่แบบอิสระในการดำเนินชีวิตแล้ว ส่วนหนึ่งก็เกิดความ
พึงพอใจที่จะมีความสุขกับสิ่งที่ตนเองมีได้ง่ายมากขึ้น อีกทั้งคืนปาร์ตี้สุดท้ายของค่ายฯ เด็กๆ ได้แสดงความ
สามารถที่แต่ละคนเป็นมาให้เพื่อนๆ ได้ชมได้ฟังกัน จะเห็นได้เลยว่า เด็กเกือบทุกคนจะมีทักษะด้านดนตรี
(เล่นเปียโนกันเก่งมากๆเกือบทุกคนเลย) ก็สนุกกันเต็มที่และได้ผลงานกลับบ้านไปเป็นของฝากจากธรรมชาติ
กันด้วย