“ความประทับใจของฉัน”เต้-Hatch-U
ในชีวิตประจำวันของผมนั้นมักต้องพบเจอกับมลภาวะด้านต่างๆ มากมายที่ไม่พึงประสงค์
ทั้งจากทางเสียง กลิ่น และภาพ แต่ดูเหมือนสิ่งต่างๆ เหล่านี้ได้กลายเป็นสิ่งที่คุ้นเคยจนชินชาไปเสียแล้ว
สำหรับคนกรุงฯ เช่นผม เราไม่สามารถทำอะไรได้เลยกับมลภาวะที่เกิดขึ้น แต่เราก็จำต้องอยู่กับมันเพราะ
เป็นสิ่งที่เราต้องผ่าน ต้องพบเจอเป็นประจำอยู่เรื่อยไป
สภาวะที่เกิดขึ้นนี้ทำให้ผมคิดหาวิธีที่จะมองข้ามสิ่งเหล่านี้ไป เพื่อให้เราพบเจอแต่สิ่งที่เรา
ต้องการ ดังเช่นในผลงานภาพถ่ายของผม ภาพถ่ายที่เกิดจากการถ่ายภาพให้สว่างมากเกินปกติ จนแทบ “ความประทับใจของฉัน”
จะทำให้บางจุดนั้นเลือนหายไปจากภาพ การทำเช่นนี้ก็เพื่อเป็นการลบเลือนสิ่งที่ไม่ต้องการออกไป
คงเหลือไว้แต่เพียงภาพต้นไม้ใบหญ้าต่างๆ ที่ดูเป็นธรรมชาติ ซึ่งเป็นสิ่งที่ผมต้องการ แม้ว่าการทำเช่นนี้
ดูจะไม่สามารถเป็นไปได้ในโลกแห่งความเป็นจริง แต่การกระทำเช่นนี้ ก็ถือเป็นทางเลือกทางหนึ่ง
สำหรับผมในการอยู่รวมกับสิ่งที่ไม่ชอบ ให้สามารถดำเนินชีวิตอยู่ได้อย่างปกติสุข โดยที่ไม่เป็นอะไร
ไปเสียก่อน

Journey in Rabbit in the Moon
ผมไม่เคยรับรู้ถึงธรรมชาติที่แท้จริงเลยสักครั้งเดียว การที่ผมเกิดและโตในเมืองที่ศิวิไลซ์กลับกลายเป็นสิ่งที่บดบังสายตาและประสาทสัมผัสต่างๆ ให้ไม่สามารถรับรู้ถึงความบริสุทธิ์ของโลกกว้างที่เรา
ไม่เคยไปสัมผัส เราเพียงแต่ท่องเที่ยวไปตามสถานที่ต่างๆ ตามสิ่งที่เราเคยฟัง เคยรับรู้มา แต่เรากลับไม่เคยเข้าไปสัมผัสกับสิ่งเหล่านั้นจริงๆ สักครั้งเดียว ผมเป็นคนหนึ่งที่ใช้ชีวิตเช่นนั้น ผมมักจะนั่ง
รถออกต่างจังหวัดด้วยรถยนต์ส่วนตัวพร้อมกับครอบครัวโดยที่หวังว่าธรรมชาติที่เราไปเจอจริงๆ นั้นจะทำให้เราสามารถสัมผัสและเข้าถึงคำว่าธรรมชาติได้ แต่ทุกครั้งที่ไปผมมักเจอกับผู้คนมากมายที่
หลั่งไหลเข้ามาสถานที่แห่งนี้ตามคำเชิญชวน คำโฆษณาต่างๆ และทุกครั้งที่ไปก็มักเจอกับเสียงที่ดัง แสงไฟที่สว่างพราว ขยะที่ระเกะระกะ และที่แย่ที่สุดคือผมกลับคิดว่านั่นคือธรรมชาติที่แท้จริง
ที่เราได้ไปเจอ
ครั้งแรกที่ผมไปต่างจังหวัดกับค่ายนี้ ผมแปลกใจมากที่ค่ายนี้พาผมไปเที่ยวแบบแปลกๆ ตั้งแต่ที่พาไปเจอทาก ไปส่องสัตว์ทั้งในน้ำและบนบก ทั้งกลางวันและกลางคืน พาไปนั่งฟังเสียงแมลงร้องใน
ค่ำคืนที่มืดมิด จนสามารถมองเห็นดวงดาราต่างๆ ได้ พาไปนอนดูดาว ไปเจอชนเผ่าต่างๆ ตามเทือกเขาและริมชายฝั่ง พาไปดูการทำเคยซึ่งเราไม่เคยเห็นมาก่อน ทำตัวเป็นนักท่องเที่ยว ปีนเขา ล่องแก่ง เข้าถ้ำบ้างเป็นบางครั้ง พาไปต่างประเทศซึ่งเป็นครั้งแรกในชีวิตที่ผมได้ปั๊มพาสปอร์ตลงบนชื่อของตัวเอง เรียนรู้และฝึกหัดความถนัดทางศิลปะด้านต่างๆ การท่องเที่ยวตลอดระยะเวลา 1 ปี ที่ผ่านมากับประสบการณ์ที่ได้เรียนรู้จากค่ายนี้ คงเป็นเครื่องพิสูจน์ได้ว่า อะไรคือข้อเสียของการท่องเที่ยวแบบเดิมๆ ของผม และสิ่งหนึ่งที่ผมได้มากที่สุดจากการก้าวเข้ามาในค่ายนี้ก็คือ จิตใจที่ทำให้
ผมโหยหาธรรมชาติที่แท้จริง ซึ่งเป็นสิ่งที่มนุษย์ต้องการมากที่สุดไม่ว่าเราจะมีเทคโนโลยีที่พัฒนาและก้าวล้ำไปมากเพียงใดก็ตาม มนุษย์ทุกคนนั้นอยู่เคียงคู่กับธรรมชาติ และเราคงไม่สามารถขาดมัน
ได้ ซึ่งเป็นเหตุผลหนึ่งว่าทำไมหลายๆ บ้านในเมืองใหญ่จึงต้องมีภาพวิวทิวทัศน์ต่างๆ ประดับไว้ตามฝาผนัง และทำไมเราถึงต้องมีการเรียกร้องให้หลายๆ เมืองใหญ่ยังคงต้องรักษาพื้นที่ธรรมชาติไว้ ถึงแม้ว่ามันจะเป็นธรรมชาติแบบปลอมๆ ที่มนุษย์สรรสร้างขึ้นมาก็ตาม ผมคงไม่สามารถบอกได้ว่าผมจะเป็นส่วนหนึ่งที่สามารถรักษาธรรมชาติที่จริงแท้เหล่านี้ไว้ได้รึเปล่า แต่อย่างน้อยผมก็สามารถ
บอกผ่านเรื่องราวต่างๆ ผ่านทางผลงานที่ได้ฝากไว้กับค่ายนี้สู่สายตาสาธารณชนทั่วไปได้อย่างแน่นอน
ขอบคุณครับ

เต้
 
 
 นายจิรัสย์ รัฐวงศ์จิรกุล (เต้)
 บัณฑิตคณะศิลปกรรม สาขาทัศนศิลป์
 มหาวิทยาลัยกรุงเทพ