ความคิดเริ่มแรกของโครงการนี้ เกิดจาก สุแจ้ง สุขสวัสดิ์ หรือแจ้ง เยาวชนในชุมชนซึ่งเป็นทีมงานโครงการศึกษาธรรมชาติโดยศิลปวิธี มีความคิดอยากสอนเด็กในชุมชนเล่นดนตรี ด้วยว่าพอมีทักษะการเล่นดนตรีอยู่บ้าง แจ้งจึงปรึกษาลุงอ๋อย (ประธานมูลนิธิฯ) ถึงความตั้งใจดังกล่าวและได้ยินไปถึงหูพี่โอ๊ค (กรรมการมูลนิธิฯ และนักดนตรีมือฉมัง) พี่โอ๊คจึงยอมสละเครื่องดนตรีครบวงชุดเก่าของตัวเองไปให้แจ้งได้ฝึกปรือฝีมือ

นับจากปี 2548 ที่ผ่านมา วงกลิ่นดินได้เดินทางเพื่อแสดงดนตรีของพวกเขาทั้งใกล้และไกล ระยะใกล้ๆ ก็คือ 8 หมู่บ้านใกล้เคียง ไกลๆ ก็มาจากการร้องขอของหน่วยงานต่างๆ ภายนอกชุมชน ในการแสดงดนตรีคราวหนึ่ง มีคุณลุงท่านหนึ่งได้ฟังเพลงที่เด็กๆ เล่นและร้อง คุณลุงบอกว่า “เสียงร้องของหนูทำให้หัวใจสกปรกๆ ของผู้ใหญ่อย่างลุงรู้สึกสะอาดขึ้นมาเลย”

วันหนึ่งกลางปี 2548 แจ้งจึงเริ่มใช้พื้นที่สำนักมูลนิธิกระต่ายในดวงจันทร์ที่สวนผึ้ง เป็นห้องสอนดนตรีให้กับเด็กชาย 4-5 คน บางคนมีพื้นฐานการเล่นดนตรี แต่อีกหลายคนไม่มี แจ้งและน้อง 4-5 คน ก็อาศัยการฝึกสอนฝึกซ้อมทุกเย็น จนเล่นได้ และตั้งเป็นวงดนตรีชื่อ ‘กลิ่นดิน’ ระหว่างสอนน้องเล่นดนตรี ก็มีเด็กเล็ก หมายถึงเล็กมากหลายคนยังพูดไม่รู้เรื่องมาวิ่งเล่นในมูลนิธิฯ และเด็กหญิงอีกหลายคนที่สนใจดนตรีเหมือนกัน กลุ่มเด็กหญิงและเด็กเล็กจึงถูกแจ้งชวนมาร้องเพลง โดยแจ้งเป็นคนสอนเช่นกัน จนวันหนึ่ง กลุ่มเด็กนักร้องและวงกลิ่นดิน เริ่มเปิดแสดงในชุมชน หมู่ 3 บ้านผาปกค้างคาว อ.สวนผึ้ง จ.ราชบุรี เพราะคิดว่าเมื่อร้องและเล่นได้แล้วน่าจะได้ให้คนอื่นฟัง ซึ่งเป็นเพลงเกี่ยวกับธรรมชาติที่พวกเขาช่วยกันแต่งขึ้นมาเองด้วย เพื่อให้คนที่ได้ฟังดนตรีของพวกเขา จะเกิดความรักเห็นความสำคัญของธรรมชาติ และไม่ทำลายธรรมชาติเหมือนอย่างเนื้อเพลงที่เขาถ่ายทอดออกไป

ด้วยสมาชิกวงกลิ่นดินทั้งรุ่น 1 และรุ่น 2 ปัจจุบันได้เติบโต และเริ่มขยับขยายตัวเองไปสู่ระดับที่โตขึ้น น้อง ดุ๊ก มือกีตาร์ วงกลิ่นดินรุ่นที่ 1 ปัจจุบัน (พ.ศ.2553) เรียนอยู่คณะดุริยางคศิลป์ เอกกีตาร์คลาสสิค มหาวิทยาลัย บ้านสมเด็จ ชั้นปีที่ 1 และมักจะง่วนอยู่กับการฝึกซ้อมและการเรียนที่จริงจังขึ้น น้องเอฟ มือกลอง วงกลิ่นดินรุ่นที่ 1 กำลังจะจบ ชั้น ม.6 และตั้งเป้าในคณะและมหาวิทยาลัยเดียวกัน แต่จะเลือกเรียน เอกกลอง ในขณะที่น้องคน อื่นๆในวงก็เริ่มทะยอยแยกย้ายไปเรียนในต่างอำเภอ รวมถึง สุแจ้ง ซึ่งเป็นหัวหน้าวง ก็เริ่มมองเห็นภาพการเติบโต ของการทำงานของตนเองไปสู่สาขาอื่นๆ ที่มากขึ้น จึงเป็นเหตุให้การดำเนินโครงการดนตรีรักษ์สิ่งแวดล้อมต้องยุติ บทบาทลงในกลางปี พ.ศ.2553
แต่อย่างไรก็ดี วงกลิ่นดิน ยังคงมีการรวมตัวกันเฉพาะกิจ และขึ้นแสดงบทเพลงธรรมชาติเป็นบางครั้งบาง คราวในโอกาสพิเศษ และในอีกหลายครั้งที่แยกเล่นเดี่ยวหรือเล่นร่วมกับวงอื่น
เรื่องราวของวงกลิ่นดินในโครงการดนตรีรักษ์สิ่งแวดล้อมที่ยังคงปรากฎเป็นหลักฐานอยู่ คือ ผลงานดนตรี ชุด "ใต้ร่มใหญ่" และเมล็ดพันธุ์รักษ์สิ่งแวดล้อมเล็กๆ ที่ถูกปลูกเพาะผ่านประสบการณ์การทำกิจกรรมสื่อสารเรื่อง ราวธรรมชาติผ่านเสียงดนตรี ที่ส่งผ่านความสุขให้กับตนเองและชุมชน